We zijn intussen een nacht verder. Ik zal niet zeggen dat ik echt veel geslapen heb, maar ik voel mij relatief optimistisch. Mijn broer heeft mij een busreis kunnen boeken op een louche Tsjechische busmaatschappij, die diezelfde avond nog zou afreizen. Louche, vooral omdat mijn moeder diezelfde bus had proberen boeken, maar een mail had ontvangen dat de bus vol zat.
Ik haast mij om negen uur naar het station van Leuven om pasfoto's te laten trekken voor mijn nieuwe identiteitskaart. Ik kan hierbij bevestigen dat ik ook op deze identiteitskaart geen vrolijk gezicht heb. Er wordt mij op het stadskantoor van Leuven gevraagd of ik niet even wil wachten of ze mijn identiteitskaart terugvinden. Ik zeg hen dat ik de bedoeling heb diezelfde dag nog naar Praag af te reizen. De mevrouw kijkt mij aan alsof ik de eerste inwoner van de provincie Vlaams-Brabant ben die zich ooit aan een dergelijke vermetele daad heeft gewaagd. Desalniettemin geeft ze mij de benodigde papieren om op de dienst Binnenlandse Zaken in Kessel-Lo een vervangkaart aan te vragen. Ik ben het ermee eens dat je identiteitskaartsdiensten centraliseren in één gebouw/straat/gemeente wel wat afbreuk zou doen aan de fun en uitdaging van een dergelijke queeste.
Met vervangkaart in de hand, breng ik nog wat tijd door in Heverlee. Ik ken de opstaphalte van de bussen aan Kardinaal Mercier maar al te best, dankzij busreizen naar Londen allerlei. Mijn moeder biedt dan maar aan mij aan Leuven Station af te zetten. We besluiten het noodlot niet te tarten en vertrekken extra vroeg.
Gelukkig maar. Op de trein klinkt al snel de omroeptoon: "Beste reizigers, wij ondervinden momenteel een probleem met het opstarten van de locomotief. Enfin ja, we krijgen hem niet opgestart. Maar we blijven proberen!" Ik vond dat de conducteur gemotiveerd klonk, en ik had nog ruim de tijd om er op tijd te raken. Ik blijf dus zitten. Tien minuten later zeggen ze dat ze hem nu écht bijna opgestart hebben. Vijf minuten later kunnen we inderdaad vertrekken.
Ik ben nog ruim op tijd in Brussel Centraal. Ik lees een goed boek. Vijf minuten voor vertrek krijg ik een sms dat de bus anderhalf uur vertraging heeft. Maar of ik alsjeblief niet weg wil gaan, want het kan dat ze toch vroeger zijn, want ze gingen extra snel rijden. Bemoedigend. Ik lees verder in een goed boek. Het begint te regenen en er is geen onderdak. De situatie is intussen vooral komisch. Ik bel een goede vriend die ook een mindere dag heeft gehad en we voelen ons lotgenoten.
Wanneer de bus in plaats van 18h30 om 20h de parking komt opgereden, herstelt de chauffeur nog snel een deel van zijn voertuig met ducktape. Weerom bemoedigend. Ik stap de bus op en het verschil met de buitenkant is dag en nacht. Een luxueuze bus met een ruime keuze aan films met Tsjechische ondertitels en gratis warme dranken. Ik kijk naar Hairspray en dronk een warme choco. Eind goed al goed.
PS: Ik kwam om 7h aan in Tsjechië. Mijn vader, notoir niet-bezitter van een GSM of ander communicatiemiddel, zei mij te komen ophalen. Hij had evenmin een wekker. Hij heeft dat probleem opgelost door om 20h wat rum te drinken om vlot in te slapen en vervolgens met behulp van pure wilskracht om 5.30h op te staan. Is dat geen ouderliefde?
No comments:
Post a Comment