Observaties uit de onderwijspraktijk #3

“They say that for every open audition for a role, there are 500 applicants. But that isn’t too important, so long as you remember 490 of those applicants are idiots.” – Cal Newport

Op de audities van het leven is dat weinig anders. Juni laatstleden werd dat weerom schrijnend duidelijk toen ik enkele jongelingen onderwierp aan een toetsing van hun Engels en geschiedkundig vermogen. Wat volgde waren de meest schaamteloze verzinsels sinds mijn oudste broer mij in Duitsland aanmoedigde om een Luikse wafel of "Luftwaffe" voor hem te bestellen.

Nu, ik wil geen mensen aan het kruis nagelen voor het feit dat  Magna Charta volgens hen het lieflijke vrouwtje van Jan Zonder Land was en ikzelf de naamgenote van de kleindochter van Gwijde van Dampierre. Het is best vernuftig om de grenzen van het educatieve te verkennen door een zin te produceren als "Napoleon assault the Belgians in 1302". Is zoiets grammaticaal aanvaardbaar? Nauwelijks. Is de betekenis van "to assault" afdoende duidelijk? Dat dan weer wel. Laten we onszelf respecteren en het geschiedkundig aspect zelfs niet verwaardigen met een antwoord.

Gelukkig geef ik nu les aan een gerespecteerd college waar leerlingen vol afgrijzen vaststellen dat ze zelfs niet "een klein beetje" mogen plagiëren. Nu mag je mij harteloos vinden, maar de achtergrond van wikipedia laten staan, is waar ik de grens trek. 

Andere leerlingen trachtten mij tijdens een presentatie te overhalen om in Londen zeker naar Pocahontas te gaan kijken, een aangrijpend verhaal over een meisje uit India. 

Twee dagen na Thanksgiving wil ik nog eens uitdrukkelijk mijn dankbaarheid uitdrukken voor het feit dat ik geen geschiedenis meer geef.