Thursday 5 November 2015

Megabus

Megabus ontleent zijn naam aan het feit dat het meeeegalang duurt voor je van de ene plaats op de andere bent. Daar staat dan wel tegenover dat je megacheap kan reizen en voor een schamele 8 euro over en weer kan tussen Londen en Manchester.

Dat bleek echter nog steeds te hoog geprijsd voor een gezin van vier. Kinderen tot drie jaar, zo leerde ik, mogen gratis mee op de schoot. Een van de twee jongetjes leek die leeftijd al ontgroeid en de chauffeur had dat in de smiezen. 

"Hoe oud is deze jongen?" 
Waarop de moeder: "Hij is geboren op 2 augustus 2000 en ... 11." 
De chauffeur: "Dus is hij vier?"  
De moeder weer: "Nee eh... nee hij is van 2010." 
De chauffeur: "Dus hij is vijf? Mevrouw, kent u de geboortedatum van uw eigen kind eigenlijk wel?"

Ik wou er niet mee lachen, want misschien lag haar probleem met hoofdrekenen wel aan de basis van een cashflowprobleem en ik ben diep meevoelend met mensen die verward raken door getallen.

Even later zag ik ze allevier opstappen. Het kleinste jongetje kwam naast me te zitten (ik hoef je intussen waarschijnlijk niet de vertellen dat er geen dubbele plaatsen meer vrij waren omdat iedereen naast een raam was gaan zitten) en bedekte zijn ogen. Vervolgens haalde hij zijn handen weg. riep kiekeboe en barstte uit in luid gebulderlach. Volgens mij vooral grappig voor min-driejarigen, maar ik ben ook niet van steen en wanneer peuters lachen, doe ik gezellig mee.

Toen viel hij midden in een bulderlachsessie in slaap (peuters kunnen dat overal, zie anekdote over mijn zus die ooit opgekruld op een welkomstmatje een uiltje knapte) en speelde ik wat op mijn vers gedownloade Hiragana Test app (き ki, い i, ん n en héél belangrijk, sushi spel je すし) en keek ik eens naar mijn Japanse woordenlijsten want het is vakantie dus doe ik wat ik wil.

No comments:

Post a Comment