Weg

Vandaag wiste ik je uit mijn leven.

Dat was niet meteen mijn opzet, ik was louter facebookberichten van weleer aan het herlezen. Ik wilde er eentje verwijderen en wiste per ongeluk de volledige conversatie. De berichten waren van juni, juli en augustus 2008. Begin 2009 verloor ik al je sms'en toen ik van gsm veranderde en de man in de winkel niet wist hoe hij ze moest overzetten. Ik zei hem dat het ook weer niet zo belangrijk was. Maar ik had tot voor kort al je facebookberichten nog.

Buiten die facebookberichten heb ik weinig goede herinneringen aan je. Behalve deze. Ik herinner me hoe ik in mijn kamer op mijn bed lag nadat we de eerste keer gekust hadden. Ik luisterde naar een liedje van Eva De Roovere en voelde me volmaakt gelukkig. De gevoelens had ik mezelf hoogstwaarschijnlijk aangepraat, maar wel op hoogst overtuigende wijze. Tot op vandaag voel ik het nog een beetje, als ik het liedje luid genoeg zet.

Een maand later voelde ik mij volstrekt afgrijselijk. Dat mijn meest positieve én mijn meest negatieve herinnering aan één en dezelfde persoon verbonden zijn, is mooi. Dat jij die persoon bent, is een beetje sneu.

Wat mij betreft hadden we drie maanden op de vlakte kunnen blijven. Een weinig betekenende aanraking hier, een degelijk gesprek daar. We zouden het ok hebben samen, maar niets meer dan dat. Daarna zouden we elk onze eigen weg zijn gegaan. Af en toe zou ik nog eens terugdenken aan toen en me afvragen hoe het met je zou gaan. Misschien zou ik zelfs spijt hebben. Spijt dat het nooit wat was geworden.

De laatste keer dat ik je zag, zei je dat je van me hield.
Ik antwoordde dat ik de politie zou bellen.

Tot ziens, Philip.