Goed, mijn vorige pathetische blogpost over het aflopen van mijn studententijd bleek niet echt bewaarheid. Ik geef toe dat enige zin voor melodrama mij niet vreemd is, maar ik ben een vrouw en die mogen dat. Wat ik nu doe dan? Europese studies. En ik vind dat redelijk geniaal eigenlijk.
Daar ik mij tijdelijk redelijk drastisch aan het onderdompelen in de instellingen van de Europese Unie, niet gehinderd door enige voorkennis aangaande die materie, is het even al non-fictie dat de klok slaat. In betere tijden blogde ik weleens vaagweg over fictieve verhalen, maar nu beperken mijn surreëele uitspattingen zich tot ad hoc-trips naar de zee en interviews met David Crystal. Oh wacht, mijn leven is geweldig. Tweemaal dank u Veto.
Omdat men door loutering pas echt de waarde van gelukzaligheid gaat inzien, en ook omdat geld tot op heden nog altijd zichzelf niet verdient, neem ik sporadisch studentenjobs aan. Tegenwoordig valt dat redelijk mee, omdat ik op betaalde wijze een tijdschrift mag layouten. Een derde maal dank aan Veto voor deze dtp-vaardigheden.
