Ik hou van kleine dingen. Mini-oreo's, bonsai boompjes, mijn zus Anneke en ook kleine wafeltjes.
Maar ik loop vooruit op de zaken. Waar ik het eigenlijk over ging hebben, is hoe ik recentelijk besliste om voor onbepaalde duur en in onbepaalde mate van extremisme veganist te worden. Voorlopig heeft zich dat vooral geuit in 90% van mijn naaste omgeving die zich heeft aangesloten bij de veganpolitie en op bemoedigende wijze wijsheden spuit als "ga je niet flauwvallen van ijzertekort?", "zitten er geen toegevoegde visderivaten in bier?" (nota: ja, dat is het geval en heet isinglass) of mijn persoonlijke favoriet "waarom eet je nog broccoli, hebben die dan geen gevoelens?"
Ik heb de indruk dat elke omnivoor met milieubewuste schuldgevoelens heden ten dage de nood voelt die op mij te projecteren. Ja, ik eet nog steeds honing en uitzonderlijk zelfs een ei. Ja, ik lees al eens graag een boek dat gelijmd is met lijm van dierlijke oorsprong. Ja, ik typ dit bericht op een computer die stearinezuur (nota: op basis van dierlijk vet) bevat. En dan? Laat mij nu eens allemaal gewoon doen, of maak lekkere speltrisotto voor mij, zoals mijn mama.
Bon, deze rant indachtig hoopte ik zeldzame gelijkgestemden te vinden op de "Vraag het een Vegan"-avond van EVA. Aangekomen te Bar del Sol zie ik direct waar het groepje alternatievelingen samenhokt. Wat volgde was helaas ten dele meer opsommingen van dierlijke producten in ogenschijnlijk onschuldige waren ("gelatine in Martino Fiero? Maar dat wou ik helemaal niet weten", jammerde een meisje ongelukkig).
Gelukkig waren er ook veganisten met een eerder laissez-faire houding ("Soms was ik me gewoon met douchegel waarvan ik niet weet of er dierenproeven op gedaan zijn, weet je"). Een vriendelijk meisje met dreadlocks verzekerde de groep dat als je was uitgekeken op de maaltijden van de Greenway en de Loving Hut, er binnen afzienbare tijd voor een zacht prijsje weer heerlijke veganistische maaltijden werden voorzien in het krakerspand van Leuven.
In het gesprek dat daarop volgde, werden ongetwijfeld nog velerlei wijsheden geuit, maar mijn aandacht had zich verlegd naar andere oorden. Het zal waarschijnlijk niemand verbazen dat het meest bestelde drankje die avond biologische jasmijnthee was. Hoewel de serveerster ervan op de hoogte was dat het een vegan avond was, wenste zij de etiquette niet te verloochenen en kreeg elk kopje thee een bijbehorend klein wafeltje. En niet zo'n Destroopere-onding, maar een met liefde bereid boterwafeltje.
 |
| (Hap) |
Nu is boter slecht voor mij en was ik niet van plan die wafeltjes op te eten, maar het leek zo'n onzinnige verspilling die zeven (!)identieke schotels met kleine wafeltjes daar gewoon te laten liggen. Zo'n verspilling dat ik begon te dagdromen over de blikken van afkeur en afgrijzen die alle aanwezige veganisten mij zouden toewerpen moest ik een (of meerdere) van die wafeltjes opeten. Maar dat deed ik natuurlijk niet.
Er rest mij enkel de ijdele hoop dat de vriendelijke jongens van de tafel naast ons die hartstochtelijk opgingen in hun partijtje Magic the Gathering de wafeltjes hebben gejat toen ik even niet keek.
